Zoals hierboven vermeld, vinden veel mensen onderwijs erg belangrijk in hun leven en is de dorst naar onderwijs erg groot, net als de kennis om die dorst te bevredigen. Dit geldt vaak voor universiteitsdocenten, die de voldoening die ze halen uit discussies met studenten zien als een bijproduct van hun werk. Natuurlijk hangt dit af van de manier waarop de les wordt gegeven en het soort opdrachten dat wordt ingeleverd, maar het hangt ook af van het aantal studenten.
Anderen die ongetwijfeld hongerig zijn naar onderwijs zijn de zogenaamde permanente studenten. De term wordt vaak in pejoratieve zin gebruikt om bijvoorbeeld te verwijzen naar mensen die al heel lang studeren omdat ze andere prioriteiten hebben, maar het kunnen ook mensen zijn die om existentiële redenen al de maatschappij in moeten maar toch hun opleiding willen voortzetten. Of het kunnen mensen zijn die toen in het nadeel waren, toen onderwijs over het algemeen binnen het schoolsysteem werd ontwikkeld, en nu de omstandigheden voor onderwijs beter zijn, willen ze die verbeteren.
Er zijn echter ook veel mensen die niet alleen maar leergierig zijn, maar die blij zijn dat ze op zijn minst een basis hebben waarop ze na de basisschool en middelbare school een stabiele baan kunnen vinden en meteen op zoek kunnen gaan naar een baan. Het is echter niet nodig om zo rigide te zijn. Zelfs degenen die niet naar een onderwijsinstelling gaan, kunnen zich op andere gebieden ontwikkelen. Dit kan door middel van eenmalige cursussen, openbare lezingen, ontmoetingen met deskundige mensen, workshops op de werkplek, enz. Eén variabele is echter altijd belangrijk en dat zijn de aspiraties van het individu. Als iemand niet geïnteresseerd is in iets dat uit zijn behoefte aan kennis voortkomt, dan is het heel moeilijk voor iemand om dat te creëren. Niet veel hoeven te weten is eigenlijk heel bevrijdend.
