Bevalling
Als er een baby wordt geboren, ondergaat ons leven een grote verandering. We hebben erg uitgekeken naar dit moment. Maar de kleine kruimel wil altijd iets, huilt en eist voortdurend iets. Plotseling worden we onmisbaar voor iemand. Maar we zijn moe, hebben slaaptekort en kunnen letterlijk niets meer bijhouden. Het is heerlijk om een schreeuwend kind te hebben dat slaapt en ons de tijd geeft om schoon te maken, te koken, andere kinderen te krijgen en uiteindelijk partners.9]
Altijd samen
Het kan zijn dat hij ons de afgelopen negen maanden helemaal voor zichzelf heeft gehad. We gaven hem veiligheid, eten en warmte. We voldeden automatisch aan al zijn behoeften. Nu, na de geboorte, moet hij zelf hulp zoeken.
Clichés
We luisteren naar advies en ervaringen van familie en hebben onze eigen ideeën over hoe we onze kinderen moeten opvoeden. Niet alle ouders vinden het prettig om een aparte kinderkamer en slaapkamer te hebben, en niet alle ouders volgen de clichés van hun kinderen laten huilen, ze niet oppakken zodat ze er niet aan wennen, en geen medelijden met ze hebben als hun buikje pijn doet zodat ze niet groter worden. Of in de woorden van onze grootmoeders: als volwassenen spreken, schuifel dan met je voeten.
Contactonderwijs
Als we een andere manier zouden willen, zouden we waarschijnlijk kiezen voor contactonderwijs. Vaak beginnen we met een ziek kind, dus leggen we het bij ons in bed voor een betere controle. We kunnen het kind beter zien en het kind is blij dat het niet alleen is. Contactouders gaan verder. Ze scheiden hun kinderen niet in speelkamers, dus de speelkamer is vooral een opslagruimte voor speelgoed.
Samen slapen
De pijler van contactouderschap is contact. De meeste contactouders slapen in dezelfde kamer als hun kinderen. Ze kunnen een bed delen of zelfs een groot vliegveld bouwen en samen slapen. Comfort is altijd ondergeschikt, maar een gevoel van welzijn, delen en saamhorigheid houdt alles in evenwicht.
Gerespecteerd en geëerd
Veel ouders genieten van de gemoedsrust wanneer hun kinderen op school zitten, naar een kamp in een peuterspeelzaal gaan of vakantie vieren. Voor contactgezinnen is dit echter niet het geval. Kinderen maken deel uit van het gezin en worden als zodanig behandeld. Op het eerste gezicht lijkt het misschien dat kinderen die op deze manier worden opgevoed problemen veroorzaken, juist vanwege hun liberale opvoeding. Dat is niet zo. Kinderen leren respect te hebben en gerespecteerd te worden.
Het is daarom niet verrassend dat veel ouders zich zorgen maken over andere aspecten van het schoolleven van hun kinderen. En veel ouders neigen naar alternatief onderwijs, dat hun kinderen veel meer kan meegeven dan de traditionele school en haar verplichte opvoeding, waar kinderen leren om gedwongen autoriteitsfiguren te gehoorzamen en, in de meeste gevallen, snel leren liegen. In de schoolomgeving is er weinig ruimte voor individualiteit. Het alarmerende feit is echter dat de meeste kinderen te maken krijgen met pesten, hetzij persoonlijk of door er getuige van te zijn.
Het uitgangspunt is daarom geïndividualiseerd onderwijs dat beter aansluit bij de mogelijkheden en behoeften van het kind. Hoewel dergelijk onderwijs ideaal en bevrijdend is voor veel kinderen en ouders, is het een economische last voor gezinnen. Wanneer één ouder een kind thuis opvoedt, zijn hun inkomensmogelijkheden ernstig beperkt, om nog maar te zwijgen van de tijd die ze moeten besteden aan het lesgeven. Bovendien hebben deze ouder-onderwijzers niet eens recht op dekking van de staat op grond van hun titel en moeten ze hun eigen ziektekostenverzekering betalen.
